Terug van even weggeweest!

Hallo allen die dit lezen! 

Maak u klaar voor heel veel info uit mijn hoofd :D

Het is ondertussen reeds een tijdje geleden dat ik nog eens een reisverhaal heb geschreven. De verklaring is hiervoor heel simpel, na reeds een tijdje in Marokko te zitten, was het nieuwe (en dus dingen om over te schrijven) er wat vanaf (onterecht uiteraard). Het enige dat ik deed was surfen, en ik kan hier niet veel over blijven zeggen natuurlijk buiten dat het kwaliteit van wereldklasse is hier.

Maar, nu is het moment gekomen dat dit weer verandert!

Even de laatste periode in een overzicht:

Na dus geruime tijd hier gezeten te hebben, kwam er verandering, na het bericht eind mei dat mijn grootvader zeer ziek was. Mijn grootvader en peter is overleden begin juni en begraven op 10 juni, waardoor ik op 9 juni ben terug naar huis gevlogen om bij de familie te kunnen zijn. De dag van de begrafenis was enerzijds enorm triest maar anderzijds ook zo mooi. Om te zien en stil te staan wat voor een geluk ik heb met mijn familie en vrienden, doet me beseffen dat onze bompa zijn nalatenschap iets is om super fier op te zijn. Hij heeft geleefd en hij heeft ons laten leven... Held.

Na deze noodgedwongen situatie, was ik ineens in België voor een maand (normaal zou ik pas eind juni terugkomen en begin juli teruggaan). Dit gaf me de tijd om al mijn vrienden terug te zien, wat concerten en wat pinten mee te pikken in de Knoet, wat mij toch weer zeer mooie momenten en herinneringen heeft opgeleverd. 

Ook gaf mij dit de tijd om onze trouw en vertrek mét Maité en Wax voor te bereiden op 1 juli. Jawel, wij zijn getrouwd!! (foto's volgen!) 

Onze trouwdag was echt alles wat ik er van had mogen hopen! Ik denk niet dat ik al veel meer zenuwachtig geweest ben dan die ochtend :) Daarom had ik ook gevraagd aan onze Thijs en de Phil (mijn getuigen) om mij die ochtend te komen vergezellen terwijl Maité bij haar moeder zich aan het klaarmaken was, omdat ik te zenuwachtig was om alleen te blijven :)

Aangekomen om Maité op te halen, was ik nog zenuwachtiger, maar van het ogenblik dat we samen waren, vielen er al veel zenuwen van me af! 

Aan het gemeentehuis hadden veel vrienden en familie zich verzameld, wat echt enorm leuk was, en gelukkig regende het niet (wat het een hele dag niet zou doen!) Wat een tof moment was dat zeg :) Erna met iedereen in het stadspark een glaasje gedronken, en dan konden we verder naar het feest. Het feest was gericht op onze familie (die alles samen echt gigantisch is) en was een namiddag bqq. Ik ga de foto's verder voor zich laten spreken, maar weet dit: het was echt een dag om nooit meer te vergeten en het kon niet perfecter zijn. Maité en ik hebben het echt op onze manier gedaan die dag, en ik denk toch ook dat dit de essentie van onze 2 levens samen was, is en altijd zal zijn...

The day after, moest er ingepakt en vertrokken worden, want we gaan met onze camionette weliswaar, naar midden Marokko rijden, 3400km.

Zondag was het nog verjaardagfeestje voor Rosa, mijn petekind, en rond 19u zondagavond 3 juli, waren we weg, voor wat een zeer interessante tocht zou worden...

We kwamen zondag te weten dat de fransen hun kwart-finale in Parijs om 21u speelden, dus dat moment zou er niemand op de baan moeten zijn rond Parijs, dus dat was onze eerste deadline! Rechtstreeks van Aarschot 4u gereden tot onder Parijs, en ons dan maar naar gewoonte op een wegparking langs de autostrade geparkeerd om te slapen. Niemand op de baan...

Dag 2, proberen de peage te ontlopen, wat weliswaar wat langer, maar een pak goedkoper is. Aangekomen in Zuid-Frankrijk, waar we het maar al te goed kennen, een camping car park gevonden in Seignosse, waar we rustig op ons gemak gegeten en geslapen hebben. Tot zo ver de weg die we kenden...

Dag 3, Spanje! We hadden onszelf voorgenomen om gewoon te rijden naargelang we ons voelden. We werden rustig wakker, eten, alle spullen en wax in de bus, en weer op weg... Vrij snel reden we Spanje binnen en moesten we meteen tanken, waarbij het me toch weer opviel, dat in een tankstation, geen 5min over de Spaanse grens, men geen woord engels of frans spreekt. Maité spreekt dan wel een woordje spaans, voor mij zou het de komende twee dagen weer handen en voeten communicatie worden... Ik versta er best veel van merk ik, als ze traag spreken, maar van spreken is geen sprake :)

We reden, en reden, en reden... We zijn die dag tot Merida gereden, zo een 200km boven Sevilla. Nog nooit van gehoord, maar toen we er voorbijkwamen in de vroege avond was het duidelijk, dat niemand van ons 3 nog zin had om te rijden. Stoppen dus. Heel Spanje stralend en (te) warm weer, komen we in Merida aan, onweer... Het was alsof we België met ons meedroegen! Dit onweer kwam wel vanuit een klare hemel en was zeer goed te zien en zeer elektrisch, fantastische bliksem schichten gezien! Uiteindelijk toch een camping gevonden, iets gegeten en gaan slapen. Het was hier na dit onweer zooooo warm en klef, dat we een hele nacht met alle deuren van de bus open geslapen hebben om verkoeling te hebben. De muggen in de bus waren minder erg dan de hitte in combinatie met de vochtigheid. Eind goed al goed, de volgende dag opt gemak wakker worden, en op naar Tarifa!

Dag 4, Tarifa naar Marokko! Nog 400km naar Tarifa. Rond een uur of 3 aangekomen, ticket geboekt, nog snel wat tapa's gegeten en een uurtje later de boot op naar Tanger. Zuid-Spanje verraste me wel hoe mooi het was. De streek rond Gibraltar, bergachtig en echt prachtig! Tijdens de overtocht moest ik heel de tijd denken hoe dit alles in de tijd van de zijde route ed moet geweest zijn, zoveel handel en nijverheid... Zalig :)

Een uurtje later kwamen we aan in Tanger. Paspoort controle was al op de boot, en alles was ok, enkel dat als ze Wax zagen, gingen ze in een grote cirkel rond ons. Marokkanen zijn nu eenmaal niet zo gesteld op honden. Alhoewel hij niemand kwaad zou doen, kregen we meteen door dat Wax bij hebben ook zeker een extra veiligheid geeft :) Zeker als je tegen mensen zegt, kom niet te dichtbij want hij durft bijten :D Dan krijg je pas leuke gezichten te zien! In Tanger, verwachtten we ons aan douane die (aangezien we een hond bijhadden) onze bus zouden binnenstebuiten keren. Niks was minder waar. Het ging zo: Goeiedag meneer, iets aan te geven? Een hond?? Oei, heb je de juiste papieren, aah ja ok. Kan je de koffer even opendoen (1 deur opengedaan en hij keek amper). In orde, goede reis! Simple come bonjour... (en over die 10 flessen wijn en 12 duvels hebben we wijslijk gezwegen en zouden ons van de domme houden moest hij ze gezien hebben :))

Rond 17u in Tanger, maakten we dezelfde fout die we destijds in Indonesië maakten... ipv rustig op de camping naast de haven te parkeren, en de dag erop die laatste 800km te doen, gingen we nog een stuk doorrijden en onderweg een camping zoeken. All good dus, we beginnen te rijden richting Rabat. Net voor Rabat ligt Kenitra, een semi grote stad. En net achter Kenitra lag een camping aan het strand (de enige camping onderweg die ons boek had aangegeven). Om deze te bereiken moesten we door Kenitra, wat we deden. Einde Ramadan en Suikerfeest! Net vandaag! Konden we ook niet plannen aangezien het einde van de Ramadan op de dag zelf adhv de stand van de maan beslist wordt. Straten overvol, en wij met ons bus daardoor. Uiteindelijk door Kenitra, kwamen we aan Mehdi plage, waar de camping was. Nog drukker! Een soort kermis bezig en zoveel mensen op de straten, niet normaal!

Vroegen we aan een parkeerwachter, waar is hier die camping? Camping? Die is hier al lang niet meer hoor meneer, daar hebben ze gebouwen op gezet... Shit, Deja-vu... 

Op dit moment wordt het donker, en we zitten ergens in the middle of Morocco, zonder slaapplaats, en zijn stikkapot (remember indo reisverhaal met de bus zoveel jaren geleden). We dachten, tis toch weer ni waar he!!

Het verschil nu met toen was: We hebben onze eigen auto en slaapplaats bij en mensen spreken frans! Alhoewel ik niet meer wou rijden, had ik zoiets van: ik rijd zolang het moet. We waren nu wel achter Kenitra, en er terug door om naar de autostrade te gaan (die in Marokko trouwens zeer goed zijn (beter dan bij ons)) was geen optie. Dan maar langs de kustweg richting Rabat (kijk od kaart). De kustweg naar Rabat, was een hobbelig weggetje, en na geruime tijd kwamen we in de voorstad van Rabat. Weeral feest op straat! Na lange tijd rustig rijden uiteindelijk de weg richting autostrade gevonden om richting Casablanca te beginnen rijden, was die toch wel niet na een paar km onderbroken zeker, moesten we terug Rabat in, om helemaal rond te rijden, om achter Rabat terug erop te kunnen... Dit alles zonder GPS en kaart! Uiteindelijk is het in Marokko toch vrij simpel, altijd richting zuiden, er is maar 1 autostrade en je rijdt van stad naar stad...

Terug op de autostrade, richting Casablanca aan het rijden, de eerste parking eraf gereden. Daar ons geparkeerd en geslapen tot de vroege ochtend, all good!!

Dag 5, simpel... Altijd rechtdoor, van Casablanca naar Marrakech en van Marrakech naar Agadir... Altijd rechtdoor...

Uiteindelijk is de weg van Tanger naar Agadir echt uitermate gemakkelijk en goed te doen op 1 dag, enkel hebben wij weer beslist om 's avonds al een stuk te rijden, avonturiers die we zijn :D De weg is echt prachtig, niet normaal!! In het noorden van Marokko rijd je nog door het groen en nog allemaal wijken langs de autostrade. Er zitten ook overal massa's mensen gewoon langs de kant van de autostrade, of wandelen op de pechstrook, raar om te zien. De weg lijkt zo hard op die bij ons, maar dan toch weer totaal anders. Afritten zijn er ook bijna niet, enkel tankstations of afritten rond de steden. Dorpen zijn er wel, maar die hebben geen afritten :)

Van Casablanca tot Marrakech rij je door eindeloos uitgestrekte droogtes met hier en daar een oase. Overaal zie je kleine huisjes en tentjes op de velden staan, waar de boeren op hun ezels rondrijden. De weg tussen Marrakech en Agadir gaat door de Anti-atlas en is echt adembenemend mooi. We hebben hier wat foto's van maar die doen het zicht en belevenis echt geen recht, waar is onze Thijs als ge hem nodig hebt ;).

Dit was de langste rit die wij in ons leven als in 1 keer gedaan hebben, en was zo de moeite waard!! We kwamen in ons huis aan, alle 3 volledig kapot. 3400km op 4 dagen, door 4 landen...

Deze rit zal altijd herinnerd worden, als het eerste wat wij als getrouwd koppel gedaan hebben... Prachtig!

Nu bevind ik me wederom in ons huisje in surf heaven, waar ik het eigenlijk al zo goed ken, maar nu voelt het anders... Ik ben hier met mijn vrouw, Wax en onze camionette :)  Nu kan ik deze plek op een totaal andere manier ontdekken, samen met Maité en Wax. Alles voelt zo vertrouwd en eenvoudig aan... Alles ligt open voor ons, we kunnen elke richting uit die we willen... Wat wil je nog meer... Ik alvast niets.

Leven en laten leven

Ben