Op school!

Hallo iedereen,

hierbij dit reisverhaal, over iets dat ik net heb meegemaakt en iets over wou schrijven, dus laat ik het ijzer smeden nu het nog heet is :)

Er is bij ons ons net een artiest komen werken, die ongeveer een maand gaat blijven om grafisch werk te doen voor de Amouage, een nieuw hotel dat ze hier gaan openen. Ik ken hem omdat hij hier een paar weken geleden gelogeerd heeft met zijn ouders. 

Ik kwam hem tegen, net toen ik op het punt stond om van de Mouja, de 5min wandeling naar huis te ondernemen. Hij vroeg me of ik wist waar er een school was. Natuurlijk weet ik dat, omdat ik er elke dag langsloop, de basisschool is net naast Surf Maroc... Hij wou wat foto's nemen van authentieke marokkaanse dingen, en vroeg zich af of ze in de scholen geen boeken met prenten hadden, aangezien hier in Taghazout geen winkel is met boeken ofzo. Hij vroeg me of ik even mee wou lopen, om te vertalen, aangezien hij geen frans spreekt, wat uiteraard geen probleem was.

Aangekomen stonden we voor een grote ijzeren poort waar we niet konden doorkijken, en de hele school is ommuurd. Ik belde naar het nummer dat op de poort stond, en de bewaker kwam vriendelijk open doen. Ik legde hem uit naar wat we op zoek waren, maar de directeur was er niet... Loop toch maar even mee zei hij, we gaan tot bij de leerkrachten. Op dit ogenblik kreeg ik het eerste zicht op de school, de omgeving, de klassen en de leerlingen, en kwam ineens de enthousiasteling in mij boven, waarbij ik ineens wel 100 vragen wilde stellen.

Ik legde aan de leerkrachten uit naar wat we op zoek waren, en of we in de klassen mochten kijken en wat foto's nemen. Twijfelachtig haalden ze eerst wat boeken boven, waarop Harvey begon te fotograferen. Ik begon mijn vragen over het onderwijs, en alles wat in me opkwam, af te vuren. Na een 5-tal minuten ging de twijfel van de leerkrachten over in zwaar enthousiasme, en begonnen ze me de hele school te laten zien, alles uit te leggen over hun onderwijs. Ze vertelden dat tem jaar 2 kinderen alleen arabisch leren, vanaf het derde leerjaar beginnen ze frans te leren, en vanaf het 5de is engels een keuzevak. Het viel me op hoe mooi en proper hun boeken waren, waarop ze vertelden dat de staat deze betaalt voor elke leerling.

Ze waren zelf zo enthousiast dat ze me uitnodigden om met hun samen te zitten en thee te drinken, waarop ze me begonnen uit te vragen over ons onderwijs, wat ik van hun onderwijs vond (ik had ze uiteraard verteld dat ik ook leerkracht ben) en wat ik van het dorp Taghazout vond enz... We hebben een 20min gepraat over de resorts die ze aan het bouwen zijn, de afvalverwerking in het dorp,... Achteraf lieten ze me foto's zien van de belangrijkste Berbers die invloed hebben gehad op de berberse cultuur. Ze vertelden dit met zeer veel trots, wat zeer leuk was om naar te luisteren (foto). De leerlingen krijgen ook 3u Berbers per week. Ze hebben Harvey gevraagd of hij voor hun een tekening wou maken hierover, wat hij zeker gaat doen.

De moraal van dit verhaal is, dat ik hier al een maand en half ben, elke dag voorbij deze school wandel, en nog nooit de moeite heb gedaan om te gaan kijken. Ik betrapte mezelf erop dat ik stilaan wat in een routine aan het geraken ben, waarbij het nieuwe er wat af was, maar ervaringen zoals de deze doen me weer maar eens stilstaan bij het feit dat dit nog maar het topje van de ijsberg is voor wat het hier en verder allemaal te leren, ervaren en ontdekken valt. And discover we shall!

Ik heb alleszins vandaag weer iets op school geleerd :)

Jammer dat ik zo weinig foto's hiervan heb, maar ik wou hun niet beledigen door den toerist uit te hangen... We gaan zeker nog eens terug goeiendag zeggen :)

Ben